Śrubki i wihajstry

A co jeśli szykujący się na zakup motocykla ma dwie lewe ręce i nie potrafi przykręcić jednej śrubki? Są przecież tacy, co klucza się nie tkną, motocyklowy silnik wydaje im się bardziej skomplikowany od „Sokoła Millenium”, a o dolewkę oleju muszą prosić specjalistę z autoryzowanego serwisu. Na szczęście to jeszcze nie klops. Znam takich i chociaż wydaje się to zaskakująco dziwne, jeżdżą na motocyklach i nie zamierzają przestać. Na szczęście współczesne maszyny są tak skonstruowane, że stosunkowo rzadko się psują, a sama ich obsługa ogranicza się do przekręcenia kluczyka w stacyjce. Jeśli jeszcze nauczysz się kontrolować poziom płynów i dbać o to, by ich nie zabrakło, to sumie jakoś będziesz dawał radę. Pozbawisz się jednak jednej z piękniejszych rzeczy w motocyklizmie – przesiadywania w garażu z czteropakiem piwa, przykręcaniem i odkręcaniem tej samej śrubki czy trzeba, czy też nie.Oczywiście nieposkromieni fanatycy odkręcania śrubek od razu kupują jakieś rzęchy, licząc właśnie na to, by przy nich jak najwięcej grzebać. A im większy rzęch, im większa kupa złomu, tym dla nich lepiej. Wracają z garażu z żałobą za paznokciami i piwnymi wyziewami, ale za to szczęśliwi, gdyż udało im się przykręcić jeden wihajster do drugiego. Jeszcze zresztą nie tak dawno miałem ich za freaków – odmieńców, którym należy współczuć. Potem, kiedy wraz z kumplem udało nam się wyjąć silnik z mojego motocykla i z powrotem włożyć, nie pozostawiając po tej czynności olbrzymiej kupki śrubek na podłodze, musiałem zmienić zdanie. Da się. Nawet jeśli do tej czynności zabiorą się socjolog z informatykiem. I dzisiaj, kiedy przypomnę sobie długie zimowe wieczory spędzone w garażu i suto zapite piwem, muszę powiedzieć z pełnym przekonaniem: to była bardzo piękna zima.